Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc to choroba układu oddechowego, która rzutuje na funkcjonowanie całego organizmu. Jest jedną z najczęstszych przyczyn umieralności i inwalidztwa. Choć POChP nie można wyleczyć, to można łagodzić jej objawy. Warunkiem skuteczności terapii jest wykrycie choroby w jak najwcześniejszym stadium. W tym artykule wyjaśniamy, na czym polega diagnostyka POChP i jakim badaniom należy się poddać.
Czym jest POChP?
POChP to choroba wywołana stanem zapalnym w układzie oddechowym. Jest konsekwencją długotrwałej ekspozycji na szkodliwe czynniki środowiskowe, między innymi pyły, gazy oraz dym tytoniowy.
To warto wiedzieć:
Szacuje się, że na POChP choruje około 380 milionów ludzi, z czego w Polsce około 2 milionów.
Choroba prowadzi do nieodwracalnych zmian w drogach oddechowych i pęcherzykach płucnych, a tym samym do przewlekłego niedotleniania organizmu. Rzutuje na wszystkie kluczowe funkcje życiowe, w tym układ sercowo-naczyniowy. Może również współwystępować z szeregiem innych chorób, włącznie z osteoporozą, cukrzycą, rakiem płuca, nadciśnieniem tętniczym, chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych, zaburzeniami rytmu serca, zespołem metabolicznym, rozstrzeniem oskrzeli czy refluksem żołądkowo-przełykowym.
O Przewlekłej Obturacyjnej Chorobie Płuc czytaj też na stronie internetowej https://oddychajmy.pl/warto-wiedziec/.
Objawy choroby
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc może się przez długi czas rozwijać bezobjawowo lub dając tylko skąpe, nieswoiste objawy. Jest to główny powód opóźnionej diagnostyki POChP, co ogranicza szanse na zachowanie relatywnej sprawności i życiowej samodzielności.
Do podstawowych objawów choroby zaliczymy:
- Przewlekły kaszel(utrzymujący się przez wiele tygodni, o nieustalonej przyczynie);
- Duszność(pojawiająca się zarówno w trakcie i po wysiłku, jak i w fazie spoczynkowej);
- Odkrztuszanie plwociny(gęstej wydzieliny z płuc, czasami o ropnym charakterze);
- Obniżoną tolerancję wysiłku(męczliwość, wolną regenerację, trudności z wykonywaniem podstawowych czynności dnia codziennego);
Kto najczęściej choruje na POChP?
Wciąż panuje przekonanie, że POChP to choroba wyłącznie osób palących wyroby tytoniowe, co jest zbyt daleko idącym uogólnieniem. Rzeczywiście, palenie tytoniu, również bierne, stanowi najważniejszy czynnik ryzyka Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc, ale nie jedyny.
Na POChP chorują również osoby, które były narażone na oddychanie zanieczyszczonym powietrzem, a więc mieszkające w regionie, w którym regularnie występuje zjawisko smogu.
Ważną grupę ryzyka POChP stanowią również osoby mające kontakt z pyłami i gazami w swoim środowisku pracy, jak m.in. górnicy, hutnicy, rolnicy, budowlańcy, mechanicy samochodowi, operatorzy maszyn, sprzątaczki, fryzjerki czy kosmetyczki.
Każda osoba po 40. roku życia, która znajduje się w grupie ryzyka choroby i ma opisane wyżej objawy, powinna profilaktycznie poddać się diagnostyce POChP.
Diagnostyka POChP – zaczynamy od wizyty u lekarza rodzinnego
Pierwszym krokiem, jaki należy wykonać podejrzewając u siebie POChP, jest konsultacja z lekarzem POZ. Lekarz przeprowadzi podstawowe badanie osłuchowe, zbierze wywiad i zadecyduje, czy skierować pacjenta do specjalisty, czyli lekarza pulmonologa.
Badanie spirometryczne
Postawą właściwej diagnostyki POChP jest badanie spirometryczne. Ma ono na celu m.in. określenie wskaźnika FEV1 (objętości powietrza wydmuchanego w pierwszej sekundzie nasilonego wydechu) oraz m.in. wskaźnika FVC (natężonej pojemności życiowej płuc).
Badanie spirometryczne, nazywane spirometrią, polega m.in. na wdmuchaniu całego powietrza zgromadzonego w płucach do aparatu spirometrycznego za pośrednictwem ustnika. Jest to badanie nieinwazyjne, natomiast może być męczące, szczególnie dla osób w zaawansowanym stadium choroby.
Na podstawie uzyskanych wyników lekarz może doszukać się m.in. obecności utrwalonego zwężenia oskrzeli, co może wskazywać na Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc.
Warto dodać, że w ramach diagnostyki POChP przeprowadza się również szereg innych specjalistycznych badań, do których zaliczymy m.in.:
- RTG klatki piersiowej,
- echo serca,
- EKG,
- badanie czynnościowe układu oddechowego (pletyzmografia),
- gazometrię z pulsoksymetrią,
- ergospirometrię (tzw. próbę wysiłkową).
Jeśli badania ostatecznie potwierdzą POChP, to choremu zostanie zaproponowane odpowiednie leczenie. Terapia ma na celu przede wszystkim złagodzenie objawów choroby, co daje szansę zachowania relatywnie dobrego komfortu życia i uniknięcia inwalidztwa.
